صاعقه گیر

صاعقه گیر با فواصل هوایی، شامل دو الکترود یا دو شاخک است که متناسب با ولتاژ، در فاصله معین بین هادی و زمین قرار می‌گیرند و در صورت بروز اضافه ولتاژ، میان این الکترودها قوس الکتریکی برقرار می‌شود. قوسی که ایجاد می شود باعث اتصال کوتاه می گردد و از اضافه شدن بیشتر ولتاژ جلوگیری می کند.

صاعقه گیر های لوله ای شامل یک فاصله هوایی برای جرقه زدن در فضا و یک فاصله دیگر در درون یک محفظه مخصوص هستند که با هم بطور سری قرار دارند. این نوع صاعقه گیر‌ها به منظور کوتاه کردن زمان عبور جریان و جلوگیری از وقوع اتصال کوتاه تهیه شده ا ند.

یکی از روش های جدید حفاظت خطوط انتقال، روشی است که جهت هدایت قوس الکتریکی ناشی از تخلیه، از یک سطح طولانی استفاده می شود. صاعقه گیرهای قوس طولانی می توانند بین هادی های زمین یا به صورت سری با مقره قرار بگیرند و جلوی خارج شدن خطوط را بر اثر تخلیه اضافه ولتاژهای ناشی از تخلیه الکتریکی را بگیرند.

صاعقه گیر با مقاومت غیرخطی، همان طور که از اسم آن پیداست مانند یک مقاومت غیرخطی عمل می کند. قرص های اکسید روی موجود روی این صاعقه گیر ها، نقش مقاومت غیرخطی را ایفا می کنند. عملکرد این صاعقه گیر به این صورت است که در برابر ولتاژ نامی شبکه، ولتاژ بالایی را از خود نشان می دهد و در برابر ولتاژهای بالاتر از ولتاژ نامی، امپدانس کمی را نشان می دهد که کار تخلیه الکتریکی صورت گیرد و به این روش، از تجهیزات محافظت کند.

در صاعقه گیر های از نوع کابل معلق، از یک یا چند سیم هوایی در بالای ناحیه ای که قرار است از آن محافظت شود، استفاده می گردد. این سیم ها از طریق دکل‌هایی در دو طرف ناحیه مورد نظر قرار گرفته و ازهمان طریق نیز به زمین متصل می‌شوند.

همان طور که گفته شد، صاعقه گیر میله ای معایب و محدودیت های زیادی دارد. از این رو، با گسترش ابعاد ساختمان ها، صاعقه گیر قفس فارادی جایگزین صاعقه گیر های میله ای شد. در این روش، سعی می‌شود ساختمان را در قفسی از هادی‌های مسی یا فولادی محصور کرد.

صاعقه گیر سیستم ترمینال مش هم شامل چندین میله مهار شده و متصل به یکدیگر است که تمامی این میله‌ها توسط هادی بهم وصل شده و به زمین نیز متصل می‌گردند.